Το τεράστιο πρόβλημα με τους πρόσφυγες από τα μάτια των λιμενικών!

Τι να πει κανείς για τους άνδρες και τις γυναίκες του λιμενικού σώματος που όλο αυτό το διάστημα έχουν σώσει χιλιάδες πρόσφυγες, αλλά και έχουν περιμαζέψει πολλούς, πάρα πολλούς νεκρούς. Περισσότερους από όσουν αντέχεται.

Οι μαρτυρίες τους, μαχαίρια στις ψυχές μας. Μιλάνε για νεογέννητα μωρά που οι δουλέμποροι τα είχαν τοποθετήσει μέσα σε σακούλες σκουπιδιών, με ίσα 2-3 τρύπες για να αναπνέουν. Μιλάνε για βρέφη που εκειδή δεν είχαν τα προβλεπόμενα σωσίβια, τα είχαν πάνω σε σαμπρέλες αυτοκινήτων, που προφανώς δεν μπορούν να τα προφυλάξουν από την αγριάδα της θάλασσας.

Μιλάνε για τα αγωνιώδη βλέματα των ενηλίκων, που ακριβώς επειδή έχουν επίγνωση της κατάστασης φοβούνται για την ζωή την δικιά τους και των συγγενών τους.

Λένε όμως και για την αδιαφορία των Τούρκων συναδέλφων τους. Μιλάνε για την έλλειψη προσωπικού. Για το ότι δεν έχουν τις υποδομές και τα μέσα για να κάνουν ότι μπορούν. Και κυρίως για το ότι ποτέ δεν πίστευαν ότι θα κληθούν να κάνουν αυτό ακριβώς.

Κι όλα αυτά εν μέσω μιας τεράστιας οικονομικής κρίσης...