Κλιματικές αλλαγές θέτουν σε κινδυνό ελληνικά και όχι μόνο αξιοθέτα.

Η επιστημονική αρχαιολογική κοινότητα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με την αλλοίωση που φαίνεται να προκαλείται λόγω τον κλιματολογικών αλλαγών σε σημαντικά μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς. Η αύξηση της στάθμης της θάλασσας, και η διάβρωση του εδάφους που οφείλονται σε μεγάλο ποσοστό και στην ανθρώπινη δραστηριότητα θέτουν σε κίνδυνο 47 από τα 49 μνημέια Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESKO για τη Μεσόγειο και πιο συκγεκριμενα όσα βρίσκοντα κοντά σε παραθαλάσσιες περιοχές.

Οι Επιστήμονες υπολογίζουν ότι μέχρι το 2100 στο χώρο της Μεσογείου ο κίνδυνος για πλημμύρες θα έχει αυξηθει κατά 50%, ενώ η διάβρωση κατά 13%. Οι χώρες που απειλούνται περισσότερο κατά τις δυσοίωνες προβλέψεις είναι η Ελλάδα, η Ιταλία και η Κροατία. Τα αξιοθέατα εκείνα που φαίνεται βάσει έρευνας να απειλούνται περισσότερο από τις διαβρωτικές κλιματολογικές αλλαγές είναι η Βενετία και ειδικότερα η Φεράρα, Πόλη της Αναγέννησης και το δέλτα του Πάδου, η Πατριαρχική Βασιλική της Ακυληίας, η μεσαιωνική πόλη της Ρόδου, η Τύρος στον Λίβανο, ο Αρχαιολογικός Χώρος της Ταράκο στην Ισπανία και η Έφεσος στην Τουρκία.

Οι έρευνα που διεξήχθη, πέρα από τις διαπιστώσεις περι διαβρώσεων, παρουσιάζει και τις εκτιμήσεις της για το που πρέπει να δοθεί προτεραιότητα και ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς και προτάσεις για τη χαραξη στρηγικού σχεδίου δράσης. Επειδή μαλιστα τα μνημεία αυτά δεν είναι δυνατόν να μεταφερθούν κάπου αλλού, αφενός για τεχνικούς λόγους και αφετέρου επειδή τότε θα υποβαθμιζόταν η περιοχή που τα είχε καθώς και τα ίδια, προτείνεται να ληφθούν όλα τα δυνατά μετρα πρόληψης και αποφυγής της περαιτέρω αλλοίωσης τους τόσο από πλευράς κράτους αλλά και από πλευράς των πολιτών. Τα πορίσματα της παραπάνω μελέτης δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Nature Communication.